اداب منتظران. بخش چهارم
البته بيعت، گاه بهمعناي دست دادن است
كه اگر در زمان حضور امام معصوم، عليهالسلام، طلب شود بر همه افراد واجب
است كه اطاعت كنند. از همينرو وقتي پيامبر اسلام، صلّيالله عليهوآله، در
روز غدير و غير آن مسلمانان را به بيعت كردن با امام، عليهالسلام، فرا
ميخواند، به آن سبقت ميگرفتند. حتي ايشان بعد از فتح مكه امر فرمود ظرف
آبي آوردند، دست خود را در آن فرو برده، سپس آن را بيرون آورد، آنگاه به
زنان فرمود: دستهايتان را در اين آب فرو ببريد كه همين بيعت است. و گاه
بيعت با دل و زبان است، يعني تصميم قلبي محكم و ثابت بر اطاعت امر امام،
عليهالسلام، و ياري كردن او با نثار جان و مال و بر زبان آوردن آنچه دل
بر آن نهادهايم. چنانكه رسول خدا، صلّيالله عليهوآله، وقتي دشواري بيعت
همه مؤمنان با علي، عليهالسلام، را ديدند به آنان امر فرمودند كه با زبان،
عهد و بيعت خود را اظهار كنند.
پس سزاوار است در دوران غيبت، دل به
ولايت مولايمان امام زمان، عجّلالله تعاليفرجه، بسپاريم و هر روز عهد و
بيعت خويش را با امام، عليهالسلام، يادآور شويم. چنانكه دعاي عهد مشتمل بر
تجديد بيعت براي حضرت صاحبالامر، عجّلالله تعاليفرجه، است و امام صادق،
عليهالسلام، درباره آن فرمودهاند:
هركس چهل روز اين دعا را بخواند از
ياوران حضرت قائم، عليهالسلام، خواهد بود و اگر پيش از ظهور آن حضرت بميرد،
خداي تعالي او را زنده خواهد كرد تا در ركاب آن جناب جهاد
نمايد...
همچنين مستحب است عهد و ميثاق با آن حضرت را در روز جمعه تازه
نماييم كه در اين روز خداوند برولايت امامان، عليهمالسلام، از جهانيان
پيمان گرفته است و ثواب كارهاي نيك در آن دو برابر نوشته ميشود و بدون
ترديد بيعت كردن از نيكوترين كارها و بهترين و كاملترين عبادتهاست
و:
هركس بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند خداوند او را پاداشي بزرگ
خواهد داد .