
مگر امام زمان
هم غریب است؟
ما از غربت تمام ائمه زیاد شنیدیم
.اما به غربت امام زمان کمتر اندیشیده
یا اصلا فکر نکرده ایم و این خود
اولین بیت از مثنوی هفتاد من کاغذ است.
نا آگاهی از غربت
یادتون میاد وقتی مهد کودک می رفتیم
کسی ما را با مهد امام عصرمون آشنا نکرد.
در کلاس اول دبستان معلممون,الف بای
عشق او را برایمان هجی نکرد و نام زیبای اورا سر مشق دفترچه
تکلیفمان نکرد.
در دوره راهنمایی,هیچ کس مارا به خیمه
ی سبز او راهنمایی نکرد.
در سالهای دبیرستان کسی ما را با او
که مدیر عالم امکان هستی بود پیوند نزد.
در کلاس تاریخ کسی ما را با تاریخ
غیبت,غربت و تنهایی او آشنا نکرد.
در درس دینی به ما نگفتن"با ب
الله"و"دیان دین" حق اوست.
دریغ که در کلاس ادبیات,آداب ادب ورزی
به ساحت قدس او را گوش زد نکردند.
افسوس که در کلاس تقاشی,چهره ی مهربان
اورا برایمان به تصویر نکشیدند.
چرا موضوع انشای ما,به جای "علم
بهتر است یا ثروت" از او و ظهور او وروش جلب
رضایت او نبود؟!مگر نه بی او,نه علم
خوب است و نه ثروت؟
کاش در کنار زبان بیگانه,زبان گفتگو
با او رانیز به ما می آموختند .
قطب شمال و جنوب جغرافیایی و قطب مثبت
و منفی آهنربا و خواص آنها راشناختیم
اما ندانستیم که قطب عالم امکان هستی,
اوست.
ای کاش در کنار انواع و اقسام
فرمولهای پیچیده ریاضی,فیزیک و شیمی ,فرمول ساده ارتباط
با اورا به ما یاد می دادند.
در درس فیزیک,قوانین شکست نور را به
او آموختند,ولی نفهمیدیم نور خدا اوست.
وقتی برای کنکور درس می خواندیم کسی
ما را برای ثبت نام در دانشگاه معرفت و محبت امام زمان تشویق نکرد.
از فضای نیمه بسته مدرسه وارد فضای
باز دانشگاه شدیم.در دانشکده وضع از این هم اسف بارتر بود.
بازار غرور و نخوت پر مشتری واسباب
غفلت فراهم بود.خیلی ها راگرفتار تب مدرک گرایی می دیدیم.
علم آن چیزی بود که از فلان کتاب مرجع
اروپایی یا فلان مجله امریکایی ترجمه می شد,
مولای من در دانشگاه هم کسی برایمان
از تو سخن نگفت.پرچمی به نام تو افراشته نبود.
در دانشگاه هم تو از یاد رفته بودی.
بیا هجرت کنیم اکنون به سویش
رویم العفو گویان رو به سویش
ز رنج غربتش یادی نماییم
امام خویش را یاری نماییم
حالا دیدید
غریبی آقا امام زمان یعنی چه؟؟؟؟؟
"12
قرن غربت"نوشته دکتر علی هراتیان